Het leven van Christopher Owens zou niet misstaan in een roman, het leest als een rollercoaster. Hij groeide op in de religieuze sekte Children of God, ontsnapte op 16-jarige leeftijd en belandde in de punkscene van Texas. Via enkele muzikale omwegen kwam hij uiteindelijk terecht in San Francisco, bekend om zijn 60’s surfmuziek (Beach Boys, iemand?) en fuzzy art rock. Hij vormde er de geweldige band Girls met Chet “JR” White en kwam zo terecht in een scène waar ook Ty Segall, Thee Oh Sees en The Fresh & Onlys deel van uitmaakten. De eerste albums van Girls — Album en Father, Son, Holy Ghost — werden de lucht in geprezen door de muziekpers. En terecht.
Vervolgens ging Christopher Owens solo. Met zijn kwetsbare stem en typische sound leverde dat opnieuw prachtige albums op als Lysandre, A New Testament en Chrissybaby Forever. Maar sinds 2017 kwam hij in een neerwaartse spiraal terecht: hij raakte betrokken bij een motorongeluk, zag zijn relatie op de klippen lopen, verloor zijn vaste job in een koffiebar en kon de huur van zijn woning niet meer betalen. Hij overleefde in een camper, die dan ook nog eens gestolen werd. En dan moest het ergste nog komen: in 2020 verloor hij zijn vriend Chet White, met wie hij Girls oprichtte.
Op het dieptepunt in zijn leven was het de gitaar die hem er weer bovenop hielp. En daar mogen we ons gelukkig prijzen: eind 2024 verscheen I Wanna Run Barefoot Through Your Hair, volgens The Guardian misschien wel het beste wat hij tot nu toe gemaakt heeft.
